En son beÅŸ bakara nasil oynanir Kentsel haber

çokluk GÜRDENİZ/ Osmanlı İmparatorluğu, büyük okazyon ve olanaklara mukabil deniz uygarlığı kuramadı -(TAMAMI)

Onu kentin guzel semtlerine degil de, dosdogru bir yoksunluk ve yoksullugun kolgezdigi gamurlu yollarina, gikmaz sokaklarina dogru surukluyordum. Bu ihtimal de bir direni§ti. Yildiz’a çabucak doğrulama olmadigimi belli buyurmak igin ba§ka tarz bilmiyordum da, salt bana aci ve ofke veren bu yollari biliyordum.

Gergekte hig bir bagim yasak o kentle. Higbir gozya§im evet da kahkaham. Son yillar oraya her gidi§imde familya bagimin bir ilmigi kopa kopa, her donu§umde ardimda bir iki yok biraka biraka o kentten bo§aldim. Daha aşağı bana sicak, munis mevrut karı sofralari -ne esassız soyleyeyim §imdi-, annemin güzel ovulmu§ banyolari, musluklari, mis kokulu yataklariyla guzel yemeklerinin tadini gikari§larim; kuguk Ay§en’in boynuma sarili§lari -abartma, yalnızca iki defa-, Aysel’in bir kolunu omzuma ati§lari -yillarin ali§kanligi, sevgisini gosterebilmesinin en yerinde, en ba§arili yolu-, Omer’in beni kendi bilgisinin, aklinin, olgunlugunun duzeyine kıpkızıl§lari, zirzopluguma sevecenlikle baki§lari, zorlamadan derlenip toparlanmaya gagiri§lari beni -ne gok §ey ogrendim bu ikisinden ve nihayetinde higbir i§e yaratamadim-, gine Omer’in en siki§ik anlarinda dahi, iki eli kanda olsa beni ugaga, trene, otobuse goturu§leri; ilhan abimin, onun de, genesini ka-§iya ka§iya, orda yaralar agma pahasina benden utanmasiz durmaya gali§i§lari; Mujgan’m ben geldim diye en yavuz sofra takimlarini gikari§i ortaya, giderken valizime, kendisinin kullanmayacagina evire çevire inandigi birkag metre kuma§i soku§turu§u hatta; hepsi, her §ey azbuguk sevindirirdi beni.

Karinizin, Aysel hanimin adini andi hocam. Lakin nasil bir saygi, nasil bir sevgiyle ani§! Bir gururla ayrıca. Oldu, §a§acaksiniz, ben bile §a§mi§tim; du§manlarla meşgul bir yolda vahit dost yuz, yoksunluklarla dolu bir evet§amda yek zenginlik animsaninca boyle olunur ancak. Kendinden boylesi bir ho§nutlugu hig gormemi§tim Ali Maharetli’da. Yuzunde bir serinlik:

i§lerlik kazamyorsa, onlara i§lerlik kazandiracak bir ortamm da var edilebilmesinden bana kalirsa...”

Dünya bizden yana donuyor. Ayten hanim, buru§uk goz-kapaklarina doldurdugu ye§il boyalarla ko§up geliyor:

Icap havaalanina indigimiz çağ, gerekse kampta bizlere yeni uniforma ve gama§ir verdikleri ahit da Amerikan bezi subaylari kendi dertlerine du§mu§lerdi. Yikanip giyinip hazir oldugumuz çağ baktim ki, bir anda ıcığı cıcığı de ortadan kaybolmu§lar. Kendilerini §ehre goturecek taksileri bukadar gabuk nereden bulmu§lardi? Ka§la goz arasi ne vakit dalivermi§lerdi Tokyo’nun gobegine? Kampin kapisinda uzun kuyruklu Amerikan bezi arabalarinda kimler beklemekteydi sava§ arkada§larimi? Benim bekleyen kimsem yoktu. §ehirde bildigim bir iz de yoktu. Oteki subaylardan higbiri, bizi §ehre goturecek linke tıkla otobusun kalkmasini beklememi§ti. Askeri otobus beni sessiz ba§ima getirip o esrarli erkek §ehrin orantı yerine birakinca, bir dortyol agzinda ormanda kaybolmu§ bir gocuk kadar kalakalmi§tim. Mahzunla§mi§, hatta ne gır soyleyeyim, ate§ altinda korkmayan ben, burada bir korkuya kapilmi§tim.

“Qunku alçak gece polis tekrar yurtlara girdi,” diye atiliyor Zehra. Her zaman her §eyi kendisinin yonettigini sanir. Sanki yurtlara kollukçu girmesini bile hiçbir ba§ina kendisi engelleyecek.

Bizatihi gayri kimseye verecek hesapçı yoksuz bir Aysel vardi kar§imda. iginde vahit kagamak radde barindirmayan apagik baki§lari.

Butun yanit bu. Ve bir kahkaha. Ne zeki geldigi katiyen anla§ilmayan, elan dogrusu i§i gurultuye getirmekten gayri higbir amaci bulunmayan bir kahkaha.

Bundan tam iki kamer. evvelsiydi. Butun tün hız almi§tik. Sabahin ikisine denli du§man makara engellerine usuldan yana§abilmi§tik. Oncu istihkamlar mayin arayarak ilerlemekte, bunlari evvela tesirsiz hale getirmekte ve tesirsiz hale getirdikleri yerlere beyaz zehir §eritler gekmekteydiler. Benim kulagim devamli surette telsizdeydi. Boluk komutaninin sesini bir defa daha duymu§tum!

“Bak i§te, §u adami tanidim ben Omer. Yillar once abimlerde bir yemekte kar§ila§mi§tim. Adini bilmiyorum. O gidince imparator’in arkasindan nasil mevzu§tugunu du§unuyorum bahis siteleri da...”

Guzel surmelenmi§ gozlerinde bana dogru kagamak bir baki§. Bu baki§larda gine gok muzlim bir tedirginligi yakaliyorum. Ayrica saygili bir i§iltiyi.

kadmm boynunda tipkisi var bu zindrlerin; en egretisi onunki. Kahverengi harir kadife giysisinin yakasini bir zaman agmak istemi§; bu agiklik da egreti.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *